Dünyanın galip devletleri, başka bir deyişle hâkim güçlerinin 2. Dünya Savaşından sonra kurduğu iki kutuplu yenidünya düzeni artık kendini inkar edercesine 80 yıl sonra başladığı yere geri geldi. Dünyanın huzuru, güvenliği ve geleceği birkaç insanın ya da organize fakat görünmez bir kötü gücün iki dudağı arasında. Her yerde sıkıntı var, her yerde her an savaş çıkabilir. Ukrayna’da “Batıya hayır!” diyen Poreşenko iktidardan indiriliyor ve yerine uluslararası ilişkilerden bihaber, devlet nedir, strateji nedir bilmeyen bir komedyen getiriliyor. Sonrasında gaz ve destek verilerek Rusya ile Ukrayna savaşa sokuluyor. Siyaset, strateji ve realite bilen bir insan Ukrayna’yı bu savaşa sokmazdı. Bilirdi Putin’in Rusya’nın burnunun dibinde, “Fitne yuvası!” dediği NATO’ya müsaade etmeyeceğini. Evet 80 yıl sonra insan hakları hak getire. Demokrasi rafa kalktı. Yine yeniden dünyayı güçlü liderler yönetiyor. Güçlü olan güçsüze racon kesip sömürüyor. Güçlü ve arsız olan güçsüzü yok ediyor. İnsan hakları gelişip ileriye gideceğine geriye gidiyor. En son bunu teyit eden durumu ABD Başkanı Trump’ın körfez ülkeleri ziyaretinde yaşadık. Trump saltanatlarını sürdürmeleri karşılığında 3 trilyon doların üzerinde haraç topladı. Silah alımı ve yatırımın göstermelik olduğunu daha önce tecrübe ettik. Dünyanın hâkim güçleri Yeni Dünya düzeninde ülkeleri böldü, parçaladı ve küçük lokma haline getirdi fakat birkaç lider ile dünyayı yönetmeyi istiyor. Dünyada çok seslilik artık istenmiyor. Demokrasi ve insan hakları artık önemsenmiyor. Aslında zaten önemsenmiyordu fakat çıkarları için demokrasi ve insan hakları savunucusu gibi davranıyorlardı. Ülkeleri güçlü tek adamlar yönetsin, dünyayı kolayca ve istediğimiz gibi şekillendirelim istiyorlar. Bunun için her ülkenin yöneticilerini belirlemekle yetinmeyip muhalefetini de dizayn ediyorlar. Herkes o güce bir şekilde itaat ediyor. Çin Devlet Başkanı Xi Jinping hariç. Biraz da Putin karşı çıkar gibi dursa da o, sonunda çıkarları için uzlaşabiliyor. Şuanda dünyada ekonomik ve siyasi olarak Çin ile ABD’nin hegemonya savaşı var. Belki de olası Çin ile ABD ve müttefiklerinin yapacağı sıcak savaş için ABD, Hindistan eliyle Pakistan üzerinde bunu test etti fakat bu savaşta Hindistan sınıfta kaldı. Görünürde 80 yıllık Keşmir Sorunu var ama zaten bu sorunun çözülememesi de bir sorun değil mi? Gazze’ye neden müdahale edilmiyor? 10 milyonluk İsrail ya da bir avuç Siyonist bütün dünyaya meydan okuyor. Çocuk, yaşlı, hasta demeden insanları katlediyor. Bomba ile ya da kurşun ile katledemediği çocuklar açlıktan ölüyor. Dünya bu soykırımı neden durdurmuyor? BM bugünlerde Gazzelilere yardım gönderemeyecek ise ne zaman gönderecek? BM bugünlerde işe yaramayacak ise ne zaman işe yarayacak? Ya da biz uluslararası kuruluşları insani yardım konusunda neden harekete geçiremiyoruz? Daha ne olacak ki, “Yeter artık bitsin bu soykırım!” diye dünya ayağa kalkacak? Bölge ülke yöneticileri adeta üç maymunu oynuyor. Bu nasıl bir vicdan ki Müslüman ülke yöneticileri bir İtalya Başbakanı Meloni, bir İspanya Başbakanı Sanchez kadar gerçek ve etkili tepki gösteremiyor? Bölge ülkeleri bu ateşin ileride kendilerini de yakacağını bilmiyorlar mı? Biliyorlar da bugünü ve koltuklarını koruma adına seslerini çıkaramıyorlar, ya da çıkarıyor gibi yapıyorlar. Bir avuç Siyonist İslam coğrafyasının ortasında adeta bir çıban gibi bölgeyi ateşe veriyor ve kimse sesini çıkaramıyor. Açıkçası benim bu konuda ümidim kalmadı. Büyük bir ihtimal herkesle ittifak edildi. Gazzeliler yurtlarından sürülecek, onun için susuz, aç, ilaçsız bırakılıyor. Bu nasıl bir vicdan? “Yardım gitmezse on binlerce çocuk ölecek!” deyip bir şey yapmamak olur mu? Bir ümidimiz kaldı o da Allah C.C. “OL” desin ve zalimlerin düzeni başlarına yıkılsın. Yoksa maalesef oynanan bir tiyatroya seyirci olmaktan başka yapacak bir şeyimiz yok. İmanın en zayıf halkası “Buğz etmek!” dışında.